Bawię się w fotografa

 Uwierzcie lub nie, ale ja wciąż czuję w powietrzu lato. Dwa dni temu wybrałyśmy się na te zdjęcia, a ja postanowiłam pobawić się w fotografa.

Believe it or not, but I still feel summer in the air. Two days ago we went to these pictures and I decided to play the photographer.

Pamiętacie tę tiulową spódnicę? LINK 

Postanowiłam pokazać ją w trochę innym wydaniu. Marta jest niższa ode mnie, więc spódnicę ma do kostek, mi sięgała do połowy łydek. Wybrałyśmy także wiązaną bluzkę z odkrytymi ramionami. W tym połączeniu skojarzyła mi się odrobinę ze średniowieczną koszulą (może trochę dziwne porównanie haha). Nie spodziewałyśmy się takiego efektu, ale wyszło całkiem w porządku. 

Remember that tulle skirt? LINK

I decided to show it in a slightly different edition. Marta is shorter than me, so her skirt looks different. We also chose a tied blouse with open arms. In this connection I associate a bit with medieval shirt (maybe a weird comparison haha). We didn't expect this effect, but it worked out fine.

I always expect that the sun will wake me up in the morning. I can't describe it, but I love natural light. It is beautiful and true. Untreated by artificial lighting. As long as it lights my way, I feel alive. The sun is important to my existence. Feeling hunger and frustration are no stranger to me, and sunshine always points me to the path to food. Ah, I couldn't live without it. At night I am lost, I close my eyes and I know that the sun is out there, but I can't see it. When this cruel separation time passes, I wake up and thank it for being there. I am rested and brisk, I want to touch its rays. However, the boundary that divides us is too great. So colossal that it isn't possible to get a little closer to him. I feel terrible inadequacy, when at 7:00 pm in the distance. I try to run to catch them. I always lose this endless wandering. My fascination with this star goes back to the day when I was born. Nobody understood how to worship something that doesn't exist. They called it platonic love. They said that the sun would never give up its feelings. It's dead, it's far away, it's 149 million miles away. I didn't expect anyone to ever understand my love. For me, this glow is more than anything that makes me happy. Whenever I go to sleep I hope to watch over me.

But finally I'm only a dog who yesterday chased his tail...

Bardzo się cieszę, że udało nam się złapać słońce. Zabawa światłem przynosi całkiem ciekawe, ale i nieoczekiwane efekty. Marta czuła się świetnie w roli modelki, to ona zwykle robi mi zdjęcia na bloga. Jest o wiele bardziej fotogeniczna ode mnie, dlatego myślę, że musimy jeszcze kiedyś wybrać się na zdjęcia. Mam jeszcze kilka pomysłów. ;) 

I am very happy that we managed to catch the sun. Fun with light brings quite interesting but also unexpected effects. Marta felt great as a model, she usually takes me photos on the blog. She is much more photogenic than me, so I think we still have to go to some pictures again. I still have some ideas. ;)

Jak oceniacie efekty? Jej drobna postura i ciepła karnacja z włosami, których nigdy nie farbowała nadały zdjęciom świetny klimat. Trochę delikatności i tajemniczości, ale także szaleństwa, które widać na zdjęciach, kiedy biegnie. To był jej pomysł!

How do you rate the effects? Her small body and warm complexion with hair that was never dyed gave them a great atmosphere. A little delicacy and mysteriousness, but also the madness that can be seen in the photos when running. That was her idea!

Z dedykacją dla P.